Τα βιβλία επισκεπτών της Achaia Clauss
Ανάμεσα στην πληθώρα των ιστορικών ντοκουμέντων του οινοποιείου, υπάρχει και μια σειρά που το νήμα της ξεκινά από την 9η Οκτωβρίου 1885 και φτάνει ως σήμερα: Τα Βιβλία Επισκεπτών. Η πρώτη σελίδα του πρώτου Βιβλίου Επισκεπτών είναι αφιερωμένη στην Αυτοκράτειρα Σίσσυ η οποία επισκέφθηκε την ημερομηνία αυτή τον Γουσταύο Κλάους και έκτοτε ο «οινοτουρισμός» άλλαξε μορφές και ταυτότητες, έμεινε όμως ίδιος: στην καρδιά του βρίσκουμε την λέξη «Φιλοξενία», που αποτελεί σχεδόν διεθνή όρο και περιγράφει την φιλική υποδοχή των επισκεπτών μας.
Στα Βιβλία Επισκεπτών που έχουμε ως σήμερα βρίσκουμε ονοματεπώνυμα και υπογραφές επισκεπτών, ημερομηνίες επίσκεψής τους, ποιήματα, στιχάκια, ζωγραφιές και σκίτσα, προτάσεις προς τη διοίκηση, φιλοφρονήσεις, εκφράσεις θαυμασμού και αγάπης, νότες γραμμένες σε πεντάγραμμο και πολλά πολλά άλλα.
Σταχυολογώντας, θα σταθούμε σε μερικές σελίδες κάποιων από τα Βιβλία αυτά.
Η τελευταία σελίδα του 3ου Βιβλίου Επισκεπτών, το οποίο καλύπτει την χρονική περίοδο 1924 ως 1940, φιλοξενεί ένα ποίημα με τον τίτλο «Ο Οίνος»:
Ο οίνος λέγει ο Δαβίδ, ευφραίνει την καρδίαν,
Παρέχει δεν αείποτε φτερά στην φαντασίαν.
Ο Όμηρος, ο ποιητής ο μέγας των Ελλήνων
Μας λέγει ότι «κι οι Θεοί ποθέσουσι τον οίνον»
Τον οίνον δε συχνότατα ενθέρμως εκθειάζει,
Τον θεωρεί ευφρόσυνον και τον εγκωμιάζει
Στα δείπνα των Ηρώων του και στα συμπόσιά των
Ο οίνος ήτο πάντοτε η τέρψις κι η χαρά των
Των ποιητών και των σοφών υψοί την φαντασίαν
Θερμαίνει την διάνοιαν και θέλγει την καρδίαν
Ακόμη και ο Στωικός φιλόσοφος ο Ζήνων
Ηγάπα, όπως έλεγε, τα άνθη και τον οίνον
Και των αρχαίων οι θεοί, με όλα τ’ αγαθά των
Τον οίνον είχον ως ποτόν εις τα συμπόσιά των
Και ένας μέγας ποιητής, ο Σαίξπηρ της Αγγλίας
Ως λέγουν δεν ηδύνατο να γράψει τραγωδίας
Εάν δεν είχε βοηθόν τον προσφιλή του οίνον
Προς τον οποίον έγραψε κι έναν ωραίον ύμνον
Ο οίνος σκέψεις του νοός πολλάκις φανερώνει
Κι ως τους αιθέρας εύκολα τον άνθρωπον υψώνει
Και ως καθρέπτης του νοός τοτ’ ούτος χρησιμεύει
Και της καρδίας πάντοντε τους πόνους θεραπεύει
Εκφράζει τότε έκαστος και τα αισθήματά του
Και όλας τα ελπίδας του, κι αυτόν τον έρωτά του
Στο ίδιο Βιβλίο Επισκεπτών, στις 7/6/1928, διαβάζουμε το στιχάκι: «Κρασί σε πίνω για καλό κι εσύ με πας στον τοίχο», ενώ στις 16 Νοεμβρίου του 1928, μια επισκέπτρια γράφει:
«Την τρίτη φορά που είδα τα βαρέλια γεμάτα μαυροδάφνη και κρασί παλιό είπα
Εμένα ας με κλείναν στο βαρέλι
Κι ο κόσμος ας έλεγε ό,τι θέλει
Μιράντα»
Το ζεύγος Ταμβάκη στις 15 Δεκεμβρίου 1957 επισκέπτεται το Οινοποιείο και γράφει:
«Σκέφτομαι ότι εάν ο Διόνυσος θα έπινε από τα κρασιά της Εταιρίας θα επιθυμούσε να ήταν θνητός.-»
Γυρνώντας λίγο πριν τον πόλεμο, στο τέταρτο Βιβλίο Επισκεπτών, βρίσκουμε ένα σκίτσο που απεικονίζει μια γυναίκα να απολαμβάνει ένα ποτήρι κρασί και από κάτω αναγράφει:
«Η Μοναδική ευχαρίστηση της ζωής το κρασί του Κλάους
Γιάννης Αλεξανδράκης
10/5/38»
«Πολλά τα δεινά κ’ ουδέν
Μαυροδάφνη πέλλει 13.ΙΙΙ.44»
Ο κος Muller παραφράζει ένα στίχο από την Αντιγόνη του Σοφοκλή:
«πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει
(μτφ) Πολλά γεννούν το δέος· το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά»
Και για επίλογο, φτάνουμε πάλι στο 1957 και διαβάζουμε:
«Αν χάσεις το ενδιαφέρον της ζωής θα πει πως δεν πίνεις κρασί, κι αν το χάσεις πιες να το βρης.
2 Ιουνίου 1957
Κ. Μ. Βασιλειάδης»
Συνεχίζεται…
