Κατασκευή δρύινων βαρελιών
Τα δρύινα βαρέλια είναι απόλυτα ταυτισμένα με την παραγωγή κρασιού. Ιστορικά χρησιμοποιούνταν για το πάτημα, την ζύμωση, την ωρίμανση και την διανομή του. Σήμερα παρόλο που πλέον υπάρχουν δεξαμενές από διάφορα ευρέως χρησιμοποιούμενα υλικά, τα δρύινα βαρέλια εξακολουθούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή κρασιού λόγω των χαρακτηριστικών αρωμάτων και γεύσεων που του προσφέρουν.
Ως επί το πλείστον τα βαρέλια που χρησιμοποιούνται στην σύγχρονη οινοποιία κατασκευάζονται από γαλλική ή αμερικάνικη δρυ (μικρό ποσοστό κατασκευάζεται από δάση των Βαλκανίων και άλλων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης) και διαφοροποιούνται μεταξύ τους ως προς κάποια χαρακτηριστικά όπως η σκληρότητα, το πορώδες και το είδος των αρωμάτων που προσδίδουν στο κρασί. Κάθε οινοποιός επιλέγει το είδος του βαρελιού που θα χρησιμοποιήσει ανάλογα με το κρασί που θέλει να δημιουργήσει.
Το πρώτο στάδιο για την κατασκευή των βαρελιών είναι η επιλογή της πρώτης ύλης. Τα δέντρα της δρυός γενικά έχουν αργή ανάπτυξη και κατά συνέπεια απαιτούνται αρκετά χρόνια πριν την συγκομιδή τους. Το ξύλο που θα χρησιμοποιηθεί πρέπει να είναι στεγανό, με μικρούς πόρους και πλούσιο σε τανίνες. Τα χαρακτηριστικά αυτά απαντώνται στο κεντρικό τμήμα του κορμού, ενώ τα υπόλοιπα κομμάτια του ξύλου προορίζονται για άλλες χρήσεις.
Αφού λοιπόν επιλεγεί το κατάλληλο ξύλο, ακολουθεί η διαδικασία κατασκευής των δούγων, δηλαδή τα κομμάτια ξύλου από τα οποία αποτελείται το βαρέλι. Αρχικά οι τεχνίτες κόβουν τους κορμούς σε κατάλληλα κομμάτια και κατασκευάζουν τις δούγες, το σχήμα και οι διαστάσεις των οποίων είναι πολύ συγκεκριμένα. Εν συνεχεία τις αφήνουν να ξεραθούν με φυσικό τρόπο έως ότου φθάσουν στα επιθυμητά επίπεδα υγρασίας. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει 2 ή και παραπάνω έτη.
Όταν η υγρασία των δουγών έλθει στα επιθυμητά επίπεδα, τότε τοποθετούνται κατακόρυφα μέσα σε μεταλλικά στεφάνια ώστε να πάρουν το σχήμα ενός ανοιχτού τριαντάφυλλου. Οι δούγες μαζί με τα στεφάνια τοποθετούνται πάνω από ένα μικρό φούρνο με φωτιά, ο οποίος θερμαίνει το ξύλο από μέσα. Η θερμότητα της φωτιάς επιτελεί δύο σημαντικές λειτουργίες, επιτρέπει την κάμψη των δουγών και προσδίδει αρώματα στο ξύλο. Η θερμοκρασία και ο χρόνος καύσης αποτελεί ποιοτικό παράγοντα την στιγμή που ένας οινολόγος θα επιλέξει βαρέλι, καθώς καθορίζει το είδος και την ένταση των αρωμάτων που εκείνο θα προσδώσει στο κρασί. Όταν οι δούγες καμφθούν αρκετά τοποθετούνται τα υπόλοιπα μεταλλικά στεφάνια που θα δώσουν στο βαρέλι το τελικό του σχήμα καθώς και τα καπάκια του. Για την ολοκλήρωση του βαρελιού, τοποθετούνται τα τελικά στεφάνια, τα οποία είναι συνήθως έξι και ανοίγεται μία τρύπα-στόμιο στην μία πλευρά του που θα επιτρέπει το γέμισμα και το άδειασμά του.
