Πίσω Από Τις Ετικέτες…
Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι ἀναδημοσίευση μέρους ἀπὸ τὸ μεγάλο ἀφιέρωμα τῆς πατρινῆς ἐφημερίδας ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ στὸ Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS, ποὺ κυκλοφόρησε τὸ Σάββατο 27 Ἰουνίου 2015.
————————–
Μιὰ ἐτικέτα! Μία παληά, παρωχημένη ἐτικέτα… Τί μπορεῖ νὰ κομίζει μιὰ ἐτικέτα πολυκαιρινή, ἄνευ μετρήσιμης ἀξίας; Ἕνα τέτοιου εἴδους στοιχεῖο, λοιπόν, μπορεῖ τὸ δίχως ἄλλο νὰ καταγράφει τὴν πορεία ἑνὸς κρασιού ὄχι μόνο οἰνολογικῶς, ἀλλά γραφιστικῶς, καλλιγραφικῶς καὶ … γενικῶς! Μπορεῖ ἀκόμα νὰ κρύβει κάποιες πληροφορίες ἐμπορικῆς, τεχνικῆς ἤ γεωφυσικῆς ὑφῆς ἐνῶ, τέλος, ἀποτελεῖ συλλεκτικὸ ἀντικείμενο μιᾶς κάποιας –ὄχι ἀπαραίτητα οἰκονομικῆς- ἀξίας.
– «Τώρα, γιὰ δεῖτε νὰ μοῦ πεῖτε…» εἶπε κάποιος στὸν 90 χρονο Λαλάκη Ἀντωνόπουλο, τελευταῖο ἐναπομείναντα ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Βλάση Ἀντωνόπουλου, ὅταν ἦρθε –γιὰ τελευταία φορὰ πρὶν πεθάνει- στὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2007, καὶ τοῦ ἔδειξε μιὰ ἐτικέτα: «ἡ ἐτικέτα τοῦ Santa Helena ποὺ πρωτοείδατε»…
– «Αὐτὴ εἶναι»!, τὸν διέκοψε μὲ ἐνθουσιασμό, καὶ τοῦ ἔδειξε τὴ συγκεκριμένη ἐτικέτα.
– «Ποῦ τὴν πρωτοείδατε τὴν ἐτικέτα αὐτή»; Συνέχισε ὁ ἐρωτῶν. Γιὰ νὰ πάρει τὴν ἀπάντηση:
– «Σὲ μία ἀποθήκη…σὲ μία κασέλα μέσα ἤτανε… Μιὰ ἄσπρη ἐτικέτα, μία ἄσπρη ἐτικέτα μὲ πράσινα φύλλα ἀμπελιοῦ γύρω γύρω. Καὶ λέω, στὸν Ἔρμαν Κλίπφελ:
– «κύριε Κλίπφελ τί εἶναι αὐτό»;
– «Ὁ κύριος Clauss», μοῦ ἀπήντησε, «ἤθελε νὰ φτιάξει ἕνα κρασί»…. Καὶ μοῦ μίλησε γιὰ τὸ Santa Helena. Αὐτὴ τὴν ἐτικέτα, λοιπόν, τὴν ἔφτιαξε ὁ Ἔρμαν Κλίπφελ».
Νά, λοιπόν, πῶς πίσω ἀπὸ ἕνα παραλληλόγραμμο, σιωπηρὸ χαρτάκι, ἀνακαλύψαμε τὸν Ἔρμαν Κλίπφελ καὶ τὸ γραφιστικό του τάλαντο. Νὰ πῶς φτάσαμε στὴν ἔναρξη τῆς πορείας ἑνός θρυλικοῦ κρασιοῦ ποὺ ἀποτελοῦσε ἐπιθυμία τοῦ ἴδιου τοῦ G. Clauss, ἀλλὰ οἰνικὸ δημιούργημα τοῦ Λαλάκη Ἀντωνόπουλου, ἐνῶ ξεκίνησε μὲ μία πρώτη ἐτικέτα, γιὰ νὰ κάνει καριέρα μὲ μία ἄλλη…
Ὅμως ἡ ὑπόθεση «ἐτικέτα» δὲν τελειώνει, φυσικά, ἐδῶ. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 2009, ὁ γνωστὸς Πατρινὸς θεράπων τῆς Τυπογραφίας καὶ εἰκαστικὸς Ἀντώνης Παπαντωνόπουλος, ἔστειλε στὸν Πρόεδρο τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS ἕνα σπουδαῖο δῶρο. Ἦταν μιὰ ἐτικέτα Μαυροδάφνης, ἀσφαλῶς σημαντική, ἀλλὰ μὲ μία πιὸ σημαντικὴ σημείωση:
«Δεῖγμα λιθογραφημένης ἐτικέτας μὲ χρυσοτυπία μπρουτζίνας, ποὺ εἶχε σχεδιασθεῖ γιὰ τὴν ἐμφιάλωση Μαυροδάφνης τῶν 340 γραμμαρίων στὸ πατρινὸ λιθογραφεῖο Θ. Διακίδη στὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰῶνα, πιθανότατα ἀπὸ τὸν Γιῶργο Κωνσταντόπουλο, στὴν ὁποία ὑπάρχει παρατήρηση μὲ τὸ γραφικό του χαρακτήρα γιὰ τὴν διόρθωση τοῦ κόκκινου χρώματος κατὰ τὴν διαδικασία τῆς παραγωγῆς της».
Αὐτὰ ἔγραφε ὁ Φίλος Ἀντώνης Παπαντωνόπουλος, ὑποσημειώνοντας μάλιστα, ὅτι «τοιχών ανορθωγραφίες είναι original», γιὰ νὰ καταχωριστεῖ ἡ ἐτικέτα στὸ Ἱστορικό μας Ἀρχεῖο καὶ ἡ ἀρχοντικὴ χειρονομία του στὴν Ἱστορία…
Κι ἐνῶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν μὲ τὶς ἐτικέτες στὴν πρόσθια ὄψη τους, στὴν ὀπίσθια ὄψη καταγράφονται οἱ εὐαισθησίες τῶν χειρωνακτῶν ἐργατῶν μὲ τρόπο σχεδὸν συγκινητικὸ καί, πάντως, ἀρκετὰ τρυφερό. Δεῖτε-χωρὶς δικά μας σχόλια- μιὰ ἐτικέτα θησαυρισμένη στὸ Ἀρχεῖο, ποὺ βγαίνει σήμερα, γιὰ πρώτη φορά, στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας καὶ ἀποκαλύπτει τὸ μυστικὸ ποὺ φυλάει κρυμμένο ἐπὶ 90 χρόνια. Ὁ νοῶν νοείτω…
«Παρασκευὴ 20 Αὐγούστου 1926
Περὶ ὥραν 8.30΄ π.μ. ἦλθεν ἡ Ἐλευθ. Καὶ ἔμεινεν ὅλην τὴν ἡμέραν, ἀνεχωρήσαμεν δὲ τὴν ἑσπέραν καὶ ἐφθάσαμεν εἰς Πάτρας, ἀμέσως δὲ ἐγὼ ἐπέστρεψα.
Δευτέρα 30 Αὐγούστου 1926
Ἦλθε τὴν 10.15΄π.μ. πεζῆ καὶ καθίσασα καθ’ὅλην τὴν ἡμέραν ἀνεχώρησε τὴν ἑσπέραν, τὴν 7.30΄μ.μ., διὰ τοῦ αὐτοκινήτου τοῦ κ. Διευθυντοῦ.
Χθὲς ἐφάγαμεν εἰς Ζωήν».
