Αchaia Clauss και Θέατρο (Μέρος 1o)
Ἕνα μεσημέρι τοῦ 2011, ἦρθε στὴν «Κάβα Δανιηλὶς» τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS κάποιος φίλος, καὶ μᾶς προσέφερε ἕνα πολύτιμο δῶρο: ἕνα Πρόγραμμα ἀπὸ τὴ θεατρικὴ παράσταση «Μάνα Κουράγιο» τοῦ Μπρέχτ, ποὺ ἀνέβασε στὰ 1971 ὁ θίασος τῶν Ἀλέξη Μινωτῆ – Κατίνας Παξινοῦ. Τὸ ἔντυπο αὐτὸ εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ. Θὰ φυλλομετρήσουμε πιὸ κάτω τὶς σελίδες του καὶ θὰ ἐξαγάγουμε τὰ δέοντα συμπεράσματα, πρὶν ἀπ’ ὅλα ὅμως, εὐχαριστοῦμε ἀπὸ καρδιᾶς τὸν ἐγνωσμένο Φίλο – ποὺ θέλησε νὰ κρατήσει τὴν ἀνωνυμία του – καὶ τοῦ ἀφιερώνουμε τὴν παροῦσα ἀνάρτηση.
Τὸ πρῶτο, προφανὲς ἐρώτημα ποὺ μπορεῖ νὰ γεννηθεῖ στὸν ἀναγνώστη, εἶναι τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ Πρόγραμμα μιᾶς παράστασης, τὸ θέατρο, ὁ Ἀλέξης Μινωτὴς καὶ ἡ Κατίνα Παξινοῦ μὲ τὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS . Τὴν ἀπάντηση θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουμε σὲ προηγούμενη ἀνάρτησή μας, ὅπου μιλήσαμε γιὰ τὴ συγγενικὴ σχέση ποὺ δημιουργήθηκε, στὰ 1945, μὲ τὸν γάμο τοῦ Λαλάκη Ἀντωνόπουλου – ἐκ τῶν μετόχων τῆς ἑταιρείας- καὶ τῆς Ἰλεάνας, κόρης τῆς μεγάλης Κυρίας τοῦ ἑλληνικοῦ θεάτρου Κατίνας Παξινοῦ.
Διὰ τῆς Παξινοῦ, λοιπόν, εἰσῆλθε στὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS μὲ τὸν ἐπισημότερο τρόπο, τὸ καλὸ ἑλληνικὸ θέατρο καὶ ὁ κινηματογράφος. Αὐτὸ ἔγινε καὶ κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά.
Κυριολεκτικά, ἀφοῦ κατὰ διαστήματα –κυρίως τὰ καλοκαίρια– ἡ μεγάλη τραγωδὸς περνοῦσε τὶς διακοπές της στὴ βίλλα τοῦ Οἰνόκαστρου –ποὺ ἀνῆκε στὴν οἰκογένεια Ἀντωνοπούλου– ὅπου καὶ νὰ τὴν ἐπισκέπτονταν πάμπολλοι φίλοι της ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ θεάτρου, ἠθοποιοὶ καὶ ὄχι μόνο. Περνοῦσε πολλὰ καλοκαιρινὰ ἀπογεύματα μαζί τους καί, ὅπως μαρτυροῦν οἱ παλαιοί, ἡ εὔθυμη καὶ βροντερὴ φωνή της ἀντηχοῦσε σὲ ὅλη τὴν αὐλὴ τοῦ οἰνοποιείου…
– Στὴ βίλλα, ἐρχότανε ἡ Παξινοῦ; ρωτήσαμε τὸν Λαλάκη Ἀντωνόπουλο, σὲ συνέντευξη ποὺ μᾶς ἔδωσε, στὰ 2005.
– Ναί, βεβαίως! μᾶς εἶπε. Ἡ Παξινοῦ ἐρχότανε πολὺ συχνὰ κι ἔπαιζε κοὺμ-κὰν μὲ τὴν μητέρα μου. Μὲ τὴν μητέρα μου καὶ κάποιες ἄλλες κυρίες. Καὶ φωνές, κακὸ … τὰ συνηθισμένα.
– Ἄ, ἔτσι; Ἤτανε, δηλαδή, ζωηρὸς ἄνθρωπος;
– Ποιός; ἡ Παξινοῦ; Ὤωωω… ἡ Παξινοῦ ἤτανε ράφτρα, πλέχτρα, ἠθοποιός, μουσικὸς καὶ μεταφράστρια. Ἤτανε τρομερὸς ἄνθρωπος!
Ἀλλὰ καὶ μεταφορικά, εἰσῆλθε διὰ τῆς Παξινοῦ τὸ θέατρο στὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS , ἀφοῦ ἐκείνη ἔφερε σὲ στενὴ ἐπαφὴ τήν, οὕτως ἤ ἄλλως φιλότεχνη, οἰκογένεια Ἀντωνοπούλου μὲ τὸν θεατρικὸ κόσμο. Αὐτονόητος, ἀλλὰ καὶ ἀποδεικτικὸς τοῦ λόγου τοῦ ἀληθοῦς, εἶναι ὁ σύνδεσμος τοῦ σπουδαίου ἀνθρώπου τοῦ θεάτρου καὶ συζύγου τῆς Παξινοῦ, Ἀλέξη Μινωτῆ, μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Ἀντωνόπουλους, ὅπως γίνεται σαφὲς μέσα ἀπὸ τὰ παρατιθέμενα δύο ἰδιόγραφα τεκμήρια. Στὸ ἕνα, ὁ Μινωτῆς συγχαίρει τὴν οἰνοποιία γιὰ τὰ περίφημα κρασιά της Santa Helena, Castel Danielis «καὶ τὴν διάσημη Μαυροδάφνη», καταλήγοντας μὲ τὸ ἀποφθεγματικὸ «Ἡ Ἀχάια –Κλάους τιμᾶ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της», ἐνῶ στὸ ἄλλο – τὸ Πρόγραμμα ἀπὸ τὴν παράσταση τοῦ Μπρὲχτ – καὶ οἱ δύο πρωταγωνιστὲς ὑπογράφουν μιὰ ἀφιέρωση «στὸν Ἀντρέα» τοῦ ὁποίου τὸ ἐπώνυμο δὲν ἀναφέρουν, προφανῶς ἐκ λόγων οἰκειότητος. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἀνδρέα Ἀντωνόπουλο… Τὴν οἰκειότητα δέ, μεταξὺ τῶν μεγάλων ἠθοποιῶν καὶ τοῦ Ἀνδρέα Ἀντωνόπουλου, θὰ τὴν ἐπιβεβαιώσουμε ἐπὶ πλέον, τόσο ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ὑπογράφοντες χρησιμοποιοῦν μόνο τὸ μικρὸ ὄνομά τους στὴν ἀφιέρωση, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν ἰδιωματισμὸ ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Μινωτῆς, ὑπογράφοντας ὡς «Ἀλέκος». Δεδομένου ὅτι ὁ θεατράνθρωπος αὐτὸς ἦταν δημοσίως γνωστὸς ὡς «Ἀλέξης», μποροῦμε μᾶλλον νὰ θεωρήσουμε βέβαιο ὅτι ἀπευθύνεται ὡς οἰκεῖος πρὸς οἰκεῖον, μὲ ἕνα ὄνομα ἐνδοοικογενειακῶς οἰκεῖο…