Ἀχάια Clauss καὶ Καρναβάλι «Πατρινό»: Μία ἱστορία παληά

Ὑπῆρχε, λοιπόν, παληά – καὶ ὑπάρχει – ἕνα Καρναβάλι «Πατρινό», μιὰ αὐθόρμητη ἔκρηξη κεφιοῦ, δημιουργημένη ἀπὸ Πατρινοὺς καὶ προορισμένη γιὰ τοὺς πατρινοὺς καὶ τοὺς φίλους τους, ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς.

Ὑπῆρχε –καὶ ὑπάρχει- καὶ ἡ Ἀχάια Clauss, ἡ Οἰνοποιία μὲ τὴν πανελλήνια καὶ διεθνῆ, ἀναμφισβήτητα, ἐμβέλεια, ἡ πατρινὴ ἰδιοσυγκρασία τῆς ὁποίας ὅμως, δὲν ἀπαλείφθηκε ποτέ.

Ὁπότε;

Ὁπότε κάθε Καρναβάλι γινόταν αὐτὸ ποὺ γίνεται καὶ τώρα: τὸ Πατρινὸ Καρναβάλι καὶ ἡ Ἀχάια Clauss ἀλληλοπεριχωροῦνται!

Πῶς;

Ἡ μὲν Οἰνοποιία συμμετέχει στὸ Πανηγύρι τῆς Πάτρας ποικιλοτρόπως καί, πάντως, πάντοτε ἀνοίγει τοὺς κρουνοὺς τῆς Μαυροδάφνης καὶ ρέουν οἱ ποταμοὶ τῆς πορφυρῆς, θολῆς, μὲ κεραμιδὶ ἀνταύγειες γλυκείας Κυρίας μὲ τὴ μυστυριώδη βαρελίσια ὄψη ἀπὸ τὰ ἡμιορεινά της κελλάρια πρὸς τὴν καρναβαλικὴ πεδιάδα τῆς πόλης. Ἡ δὲ πόλη, ἀφοῦ πιεῖ καὶ προσφέρει καὶ στοὺς φιλοξενούμενούς της τὸ νέκταρ τῆς Μαυροδάφνης, κι ἀφοῦ χορέψει καὶ γλεντήσει ἔτσι ὅπως μόνο αὐτὴ ξέρει, κι ἀφοῦ διατρανώσει ἐν χορδαῖς τὸ «Πατρινὸ Καρναβάλι…. Τὸ Καρναβάλι τῆς Ἑλλάδας»!, θὰ βρεῖ τὴν εὐκαιρία –εἴτε ἀνάμεσα στὶς παρελάσεις τοῦ Σαββατοκύριακου, εἴτε τὴν Καθαρὰ Δευτέρα– ν’ ἀνηφορίσει, συντροφιὰ μὲ φίλους, ντόπιους ἤ ξένους, τὸν ὀφιοειδῆ δρόμο μὲ τὰ ἀειθαλῆ δένδρα, ποὺ φέρνουν στὸ Οἰνόκαστρο τοῦ Clauss

Ἔτσι συμβαίνει, ἀγαπητοί, ἀπὸ παληά. Ἀπὸ πολὺ παληά… Ἀπὸ τότε, αἴφνης, ποὺ ὁ κύριος Gustav Clauss, ὡς ἔγκριτος πολίτης καὶ διακεκριμένος bon viveur, προσεκαλεῖτο στὶς διασημότερες χοροεσπερίδες τῆς ἐποχῆς, ἤ ὀργάνωνε ὁ ἴδιος ἀνάλογες βεγγέρες. Ἤ, ἀκόμα, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἐκ τῶν διαδόχων τοῦ Βαυαροῦ ἰδρυτῆ κ. Ἀλέκος Ἀντωνόπουλος, κάτοχος τότε μιᾶς ἀπὸ τὶς λίγες ἐρασιτεχνικὲς κινηματογραφικὲς μηχανὲς, μαγνητοσκοποῦσε τοὺς χοροὺς μεταμφιεσμένων τῆς ἐποχῆς. Ἤ, σύν τοῖς ἄλλοις, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀλέκος Ἀντωνόπουλος, ἐμπνευστὴς καὶ διευθύνων νοῦς τοῦ «Μηνιαίου Πληροφοριακοῦ Δελτίου» τῆς Ἀχάια Clauss, φρόντιζε καὶ καταχώριζε τὰ γεγονότα καὶ τὰ αἰσθήματα στὶς σελίδες αὐτῆς τῆς συλλεκτικῆς, σήμερα, ἔκδοσης.

Ἀλλ’ ἄς ἀφήσουμε τὶς εἰκόνες νὰ μιλήσουν. Μία φωτογραφία ἅρματος τῆς Οἰνοποιητικῆς ἑταιρείας ποὺ συμμετέχει στὴν Καρναβαλικὴ παρέλαση τοῦ 1968, καὶ ἕνα ποίημα γλωσσικὰ παλαιωμένο σὰν τὸ παληό, καλό κρασί, ἀπὸ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος Δελτίο, τοῦ Μαρτίου τοῦ 1967, θὰ βεβαιώσουν περὶ τῆς μακρᾶς ἱστορίας τῆς ἀλληλοπεριχωρήσεως τῶν δὺο θεσμῶν.

Καλὸ Καρναβάλι!