Καλώς ήλθατε στην Gutland… (Μέρος 5ο)

Ὁ Πόλεμος τελείωσε κάποια φορά, καὶ ἡ Gutland σώθηκε, χάρη στὴν αὐθεντική, κοσμοπολίτικη φυσιογνωμία της. Ὁ Νίκος Μπακουνάκης, ἱστορικὸς ἐρευνητὴς καὶ συγγραφέας, ἔγραψε πολὺ εὔστοχα στὸ βιβλίο του “Τὸ κρασὶ τοῦ Γουσταύου” ὅτι ἡ ΑΧΑΪΑ CLAUSS

“λειτούργησε ὡς ἡ μοναδικὴ στὸν κόσμο ἀγροτικὴ περσβεία ἑνὸς κρασιοῦ ἐπιδορπίου ἀλλὰ καὶ ὀρεκτικοῦ, τῆς Μαυροδάφνης, καὶ ταυτόχρονα ὡς έστία ,πάλι μοναδική, ἑνὸς πολιτισμοῦ πολυτέλειας, γαλήνης καὶ τρυφῆς”.

Βλάσης Ἀντωνόπουλος (1867-1955)

Ἔτσι εἶναι. Ἀκόμα κι ὅταν τὸ Οἰνοποιεῖο πέρασε σὲ ἑλληνικὰ χέρια, οἱ ἀπόγονοι – ὄχι ἐξ αἵματος, ἐξ οἴνου…- οἱ ἀπόγονοι λοιπὸν  τοῦ Clauss, Βλάσιος Ἀντωνόπουλος καὶ ὑιοὶ, δὲν ἦσαν κάτι λιγότερο ἀπὸ “πολίτες τοῦ κόσμου”.

Ἄν ἀναλογιστεῖτε, μάλιστα, ὅτι “ὑιοὶ” Ἀντωνόπουλοι σπούδασαν “τῶ καιρῷ ἐκείνῳ”!…στὴν Ἑλβετία, καὶ μιλοῦσαν ἄπταιστα Εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες (ὁ Ἀλέκος ἔγινε καὶ Πρόξενος τοῦ Βελγίου στὴν Πάτρα, ἐνῶ ὁ Ἀνδρέας Πρόξενος τῆς Δυτικῆς Γερμανίας!), θὰ καταλάβετε, ὄχι ἁπλῶς γιατὶ ἡ ἑταιρεία αὔξησε τὴν παραγωγὴ, τὶς ποικιλίες καὶ τὶς πωλήσεις της, οὔτε μόνο γιατὶ προσέθεσε στὰ προϊόντα της τὸ Οὖζο, τὴ Σαμπάνια, τὸ Brandy, κ.λπ., ἀλλὰ, καὶ κυρίως, γιατὶ μετέτρεψε τὴν Τέχνη τῆς οἰνοποίησης, σὲ Τέχνη τοῦ Εὖ Ζῆν.

Τὰ δειλινὰ τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 1960, κι ἀφοῦ ἦταν μακριὰ καὶ τὸ Θέρος καὶ ὁ Τρύγος καὶ ὁ Πόλεμος, στὶς αὐλὲς ἀνάμεσα στὰ θρυλικὰ Οἰνόκαστρα, τιτίβιζαν πουλιὰ καὶ παιδιὰ. Καὶ στὸ βάθος, πίσω ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν παιδιῶν, ἀκουγόταν ὁ ἀπόηχος ἀπὸ τὶς χορευτικὲς ἑσπερίδες ποὺ δίνονταν στὴν ἔπαυλη τοῦ Gustav Clauss πού, στὸ μεταξύ, εἶχε μετονομαστεῖ σὲ “villa KOSTANZA”, πρὸς τιμὴν τῆς συζύγου τοῦ Βλάση Ἀντωνόπουλου…